Viro kun via malnova amiko (Paulo Coelho)

Een man komt een oude vriend tegen - die het probeert te maken in het leven, maar het lukt hem niet. "ik moet hem wat geld toestoppen", denkt hij. Maar die avond ontdekt hij dat zijn oude vriend  een rijk man is geworden, en de schulden komt betalen die hij in de loop der jaren heeft gemaakt. ze gaan naar de bar waar ze altijd samen heengingen, en geeft een rondje van de zaak. Wanneer ze hem vragen waar hij zijn succes aan te danken heeft, antwoordde hij dat hij tot voor kort nog het leven van een Ander leefde. "Wie is die ander?" vragen ze hem. "De Ander is degene die ze me geleerd hebben te zijn, maar die ik niet ben. De Ander meent dat he tde plicht van de mens is, zijn leven te leiden vanuit het idee dat hij geld moet sparen om niet van honger om te komen als hij oud is. Hij denkt zoveel en maakt plannen dat hij pas ontdekt dat hij leeft wanneer zijn tijd op aarde bijna voorbij is. Maar dan is het te laat. 

En jij? wie ben jij? 

Ik ben degene die ieder van ons is, als hij naar zijn hart luistert. Iemand die zich laat meeslepen door het mysterie van het leven, die openstaat voor wonderen, die blij en enthousiast is over wat hij doet. Maar de Ander, bang en teleurgesteld te worden, hield me tegen om actie te ondernemen". "Maar er is toch lijden?" zeggen de mensen van de bar. "Iedereen lijdt zijn nederlagen. Niemand ontkomt daaraan. Daarom is het beter bij het verwezelijken van je dromen een aantal veldslagen te verliezen dan ten onder te gaan zonder te weten dat je überhaupt streed." "Dat is alles?"  vroegen de mensen in de bar. "ja, toen ik dat ontdekte, werd ik wakker en was vastbesloten die persoon te worden die ik in werkelijkheid altijd had willen zijn. De Ander bleef daar achter, in mijn kamer, en hij keek me aan, maar ik heb hem nooit meer tot me toegelaten - hoewel hij me een aantal keren schrik heeft proberen aan te jagen door me de risico's te wijzen van het niet aan de toekomst denken. Vanaf dat moment waarop ik de Ander uit mijn leven zette, heeft Goddelijke Energie zijn wonderen verricht.

Iu viro renkontas malnovan amikon - kiu provas farigi ion de la vivo, sed ne realigas. "Mi donu kasxe iom da mono." li pensis. Sed tiu vespero, li malkovras ke lia malnova amiko estigxis ricxulon. Kaj venis repagi la sxuldojn farintajn dum lia vivo. Ili iras al la trinkejo kie li cxiam antauxe iris kune. Kaj li rondregalumas. Se ili lin demandas el kie venas lian sukceson dankan. LI respondis ke li vivis, gxis ne-tiel-longe la vivo de Aliulo. "Kiu estas tiu Aliulo?" ili demandas lin. "La aliulo estas tiu kiu oni min lernis esti, sed kiu mi ne estas. La aliulo kredas ke la homdevo estas vivi disde la ideo ke li sxparu monon por ke ne mortigi per malsato kiam oni maljunigxos. Li pensas tiom kaj intencas tiel multe ke li nur malkaras ke li vivas kiam lia tempo sur tero jam pasigxis. Sed tiu momenton gxi jam pasigxis. 

Kaj vi, kiu vi estas? 

Mi estas tiu kiu cxiuj enter vi estas, se oni auxkultas onin koron. Iu kiu kuntrenigas tra la mistero de la vivo. Kiu estas malfermata por la mirindajxojn, kontentulo kaj entuziasmulo pri kio li faras. Sed la aliulo, la timulo por seniluziigxi indigigis por agi. "Sed ekzistas suferadon" diras la homoj en la trinkejo. "CXu suferadas siajn malvenkojn"  Neniu eskapas de tiu. Tiel estas pli bone perdi kelkajn batalojn realiganta viajn revojn ol perei sen scii ke vi bataladis. "CXu entutas?" demandas la homoj en la trinkejo. "Jes, Iam mi malkovris tion, mi vekigxis decidinta ferme ke mi igxos la homo kiu mi sincere volas esti ekde mia juneco. La Aliulo postrestis tie en mia cxambro kaj min rigardis, sed mi neniam plu akceptis lin; kvankam li provis timigi min kelkfoje. montranta min la riskoj se mi ne pensus pri la estonteco. Ekde tiu momento ke mi eksterigxis la Aliulo el mia vivo; la Dia Energio plenuadis siajn mirinajxojn. 
(Tradukita Per Evi)